In september 2009 ben ik geconfronteerd met het feit dat een goede gezondheid  geen vanzelfsprekendheid is.

“Ik had een cyste in mijn lies  die ik poliklinisch zou laten verwijderen. Voorafgaand aan de ingreep, wordt  standaard een echo gemaakt. Toen de echoscopist geschrokken ‘oe’ riep, begrepen  mijn vriendin Inge en ik meteen dat het goed mis was. Hoewel we de officiële  uitslag van de oncoloog pas na het weekend hoorden. Hij vroeg me of ik binnen een uur in  het ziekenhuis kon zijn. Ik zei dat ik pas over een week tijd had, omdat ik tot  over mijn oren in het werk zat. De oncoloog drong aan en binnen een uur zaten  mijn vriendin en ik in zijn spreekkamer in het MST.

Als dan het woord kanker valt, staat de tijd wel even stil.”  Dat gevoel is moeilijk te omschrijven als je  er daar zelf misschien niet direct mee bent geconfronteerd.. Maar mogelijk herken je daarvan iets bij belangrijke levensgebeurtenissen als het overlijden van een dierbare of de ontdekking van een ernstige ziekte bij jou of iemand die dichtbij je staat.

Dat zijn de momenten dat je gaat nadenken over wat je (nog) wilt bereiken in het leven en of je met de juiste dingen bezig bent, echt plezier haalt uit je leven, je werk, je relatie, je vrienden, je reizen, je gewoontes. Op dat moment ben ik mijn bucketlist in elkaar gaan zetten!

Bezoek anders ook eens mijn bucketlist website: https://www.conycatcher.nl Misschien zie je nog een puntje waar jij mij mee kan helpen?! Dan hoor ik dit natuurlijk graag!